ديده ام سوي ديار تو و در کف تو

از تـو ديگر نه پيـامي نه نشـاني

نـه به ره ، پـرتو مهتـاب امـيدي

نه به دل سـايه اي از راز نهـاني

دشت تَف کرده و بر خويش نديده

نـم نـمِ بـوسـهء بـارانِ بهـاران

جاده اي گـم شده در دامن ظلمت

خالـي از ضـربهء پـاهاي سواران

تو به کس مهـر نبندي مگر آن دم

که ز خود رفته ، در آغوش تو باشد