زماني در ميان خطوط درهم و خاكستري،
خط سبز زندگيم بودي
در گودي چاه عميق،
رشته نوري مهربان.

در شبهاي بي خوابي،
نرمخنده اي چون رنگين كمان
و اينك ديرگاهيست
نرمخنده ي سبز روشني بخش من!
شانه هايت را گم كرده ام...