غربت

آن شب غريب و خسته و خوابش نبرده بود

دردي عجيب حنجــــــــره اش را فسرده بود

بـــــا چشمهاي خسته فــــــــــرا سوي آسمان

تا آخرين ستــــــــــــاره ي شب را شمرده بود

خط عبور رهگـــــــــــــــــذري در مسير شب

گـــــــــــاهي کنار کلبه ي سردش نخورده بود

يک شب کنــــــــــار سفره ي بي نان ساده اش

در انجماد کلبه ي خود ســــــــــــاده مرده بود

با هر چه زخم با غـــــــــــــــــم بي همزبانيش

اما کسي به راز دلــــــــــــــــــش پي نبرده بود