شهریور 86 - دختری با کوله‏ باری از امید

سلیمان میان پادشاهی و مال و دانش مخیّر شد، پس دانش را برگزید و با این انتخابش ، دانش و مال و پادشاهی به او بخشیده شد . [پیامبر خدا صلی الله علیه و آله]


	شهریور 86 - دختری با کوله‏ باری از امید

نویسنده : یاسی	خوب ترین روز خدا
همین یکی دو روز پیش بود آمدیم . چقدر زود گذشت ! ولی هنوز زنده ایم و شاد و سر فراز و خاطراتمان همیشه در کلاس دل مرور میشود ... سلام زندگی ! و کودکی ! و عشق ! سلام خاطرات عاشقانه ام ... سلام ! همین یکی دو روز پیش بود ، من و تو ما شدیم و پرده های فصل انتظار پاره شد و شب کنار رفت ... همین یکی دو روز پیش بود که دست های پُر ز اشتیاق به هم فشرده شد و مهر بردمید ... شکوفه های مهربان دیروز به باغ سر زدند ... پرنده ها دوباره شادمان نواختند ... زمین پُر از سرور و عشق و شور و نور بود ... زمان گذشت و رفت و ما هنوز زنده ایم ! با سلام عشق و با طلوع مهر ... مباد من به ما ی ما هجوم آورد و ضربه ای به پیکر یکی شدن زند ، نمی گذارمش ! نمی گذارمش ! نمی گذارمش ! پ.ن : کجایی روز اول مدرسه ؟ کجایی همکلاسی ؟ کجایی خاطرات شیرین کودکی ؟ کجایین که یادتون بخیر ... چه روزهایی بود ... چقدر زود گذشت ... چقدر پیر شدیم (م) ... همکلاسی خودتُ تو آینه نگاه کردی ؟ چروک های صورت دلتُ دیدی ؟! هیچ وقت روز اول مدرسه یادم نمیره ... اون گریه ها ، نَه گفتن ها ، ترس ها ، باغ گردوی نزدیک مدرسه ، بز شیطون روی دیوار باغ ، چشمهای نگران مامانی ... پ.ن : امان از این سیستم آموزشی که مجبورت میکنه خاطره ی هفت ساگیت رو هفت روز زودتر شروع کنی ( تقویم جدید : 24 شهریور = ا مهر ) پ.ن : این چند سطر بهونه ای بود تا بگم : اگر بار گران بودیم و رفتیم ... خیلی سخته ! خیلی ... دل کندن از آرامش و سکوت خونه ... این روزها عجیب دوست دارم لحظه لحظه ی خونه رو لمس کنم ! پ.ن : آخ که چقدر دلم هوای تبر زین نقره ای درویش مصطفی رو کرده ، تا با یه ضربه ش کاهگل روی آجر زندگیم رو کنار بزنم و خواستنی ترین واژه ی هستی رو ببینم : الحق ! دیگه زیادی دارم صبور میشم ها ، گفته باشم ! پ.ن : ای از عشق پاک من همیشه مست / من تو را آسان نیاوردم به دست / بارها این کودک احساس من / زیر باران های اشک من شکست / من تو را آسان نیاوردم به دست ... بارها این دل به جرم عاشقی / زیر سنگینی و بار غم شکست ... * راستی تا یادم نرفته : پاییز مبارک** ! « به عاشقیم یقین دارم که می نویسم و گمان میکنم اگر تبریک تولد پاییز را ننویسی باید به عاشق نبودنت یقین کرد ! » کی گفته پاییز اونه که باد برگا رو میریزه ... واسه کسی که عاشق ه ، تموم سال پاییزه
نظرات شما ()	پنج شنبه 86/6/22 ساعت 12:0 صبح

نویسنده : یاسی	من و شاپرک ها
این بقیۀ‌ الله التی لا تخلو من العترۀ الهادیۀ ... لیت شعری ! ای قیامت زمین ، پشت شکیبمان شکسته است ... قامت صبرمان به سمت تاریک خمیدن خزیده است ... تا کی ؟ تا چند ؟ تا کجا تاب آوریم روزگار بی آفتاب را ؟ دریچه ای به سمت سحر بگشا ... به یک جرعه آفتاب میهمانمان کُن ... به دَمی حیاتمان بخش و این همه دیر پایی شب را مپسند ... بچگیهامان چقدر معصوم بودیم و دوست داشتنی . چقدر برای راضی کردن دل خودمان انرژی صرف می کردیم ... چقدر برای بوسیدن بی دغدغه ی پدر و مادر خود را به آب و آتش می زدیم ... چقدر برای لمس شاپرک های رنگارنگ این طرف و آن طرف می پریدیم ، می دویدیم و می رسیدیم ... می رسیدیم ؟! هم نفس یادت هست ؟ روزی را که با هزار تشویش و دلهره ، اما مصمم ، مأمن تاریک رحم مادر را ترک کردیم و پا به دنیایی به ظاهر روشن اما دلگیر و سیاه گذاشتیم ... هم نفس یادت هست ؟ روزی را که با چشم گریان ، پشت میز های هفت سالگی مان نشستیم و ندانستیم که گذر عمر چطور 12 سال را در چشم بر هم زدنی پیمود ... . . . . . . هم نفس یادت هست ؟ روزی را که آوای فرشته ی مهربانی در گوش دلت زمزمه کرد : " وقت تمام است ، ورقه ها بالا ! " و تو ناباورانه به صفحه ی خالی از ثوابت نگریستی ... آه نه ! چه می گویم !!! دلم هوای دویدن دنبال شاپرک های کودکی را دارد ... * میشینی تو ماشین ( تاکسی ) ... اینقدر غرق مرور 600 تا اس ام اس هستی که متوجه دختر و پسری که کنارت نشستند نمیشی ... نمیدونم چی کار کردند که صدای راننده در اومد !!! * دیگه از سایت متخصصین ... انتظار نداشتم ! اینم یه محیط کاملا علمی !!! با هزار جور درخواست و آدرس و شماره موبایل !!! ای خدا کاش عضو نمیشدم ... به نظرت این ره رو به کجا دارد ؟! * خانومی نمیدونی چقدر سخته که حرف دل همه رو بخونی و چیزی نگی (هیس) امان از این پارسی بلاگ (روزگار) که مُهر سکوت به لبهامون زده ... بماند که این سکوت میتونه سرشار از ناگفته ها باشه ... « مهم نیست تمام سرزنش ها را می پذیرم به بهانه تولد حقایق غم انگیزی که درد را به درد می آورد و آتش را می سوزاند سکوت می کنم تا به خاک سپردن آخرین خاکسترهای آرزوی برباد رفته ام آبرومندانه باشد ، گریه می کنم با شکوه ، مثل اقیانوس ، بلند مثل کوه ، او نمی شنود و نمی داند که ماه ، خوشبختی مشترک همه بی ستاره هاست ... » *جالبه !!! تمام سال منتظر شعبان باشی و حالا که به نیمه ش رسیدی ، دوست داری لحظه لحظه ی ثانیه هاش رو حس کنی ، ثبت کنی و ذخیره کنی واسه باقی ِ لحظات عمرت ... قلب لر غصه دَن داغلی قالدی یا امام زمان (عج) جَل امان دیر
نظرات شما ()	یکشنبه 86/6/4 ساعت 8:3 عصر

	همه ی نوشته های من
رفتن دلیل نبودن نیست بر در می‏خانه رفتن کار یکرنگان بود [عناوین آرشیوشده]